Hoe vroegkinderlijke negatieve ervaringen een stempel drukken op ieders leven.
Elizabeth Day, bestsellerauteur van o.a. ‘Het Feest’ in de Volkskrant van 6 februari 2020:
„Het gevoel er niet bij te horen, niet mee te kunnen komen, niets voor te stellen, zit nu eenmaal diep. Ik weet dat ik altijd privileges heb gekend, ik ben wit, ik heb liefhebbende ouders, een goede opleiding en toch… De basisonzekerheid is ontstaan toen ik als Engels kind terechtkwam in Noord-Ierland. Door mijn accent viel ik op; het accent van de vijand, volgens velen. Het was er op straat onveilig.”
Vorige week sprak een vriend mij aan.
Hij is gescheiden en heeft inmiddels een nieuwe vriendin. ‘Een prachtvrouw’, zegt hij. ‘Ik ben heel gelukkig. We passen goed bij elkaar en vormen samen een goed team in de opvoeding van de kinderen uit mijn eerste huwelijk.’
Maar niet alles loopt zoals hij gehoopt had. Er zijn momenten van grote twijfel, angst en achterdocht. Ik vraag: ‘Vertel, wat houdt je bezig?’
Aarzelend komt hij met zijn verhaal. Over gevoelens van twijfel of hij er juist aan doet om met deze vrouw het leven voort te zetten. Want stel dat het misgaat, wat betekent dat voor de kinderen.
‘Waarom zou het misgaan?’, vraag ik hem. Dan komt de aap uit de mouw.
Er zijn van die momenten dat angst en het wantrouwen de overhand nemen. Eigenlijk volledig bezit van hem nemen. Specifiek ’s avonds wanneer berichten op haar telefoon binnenkomen. Soms loop ze weg om deze vanuit een andere kamer te beantwoorden.
‘En dan heb ik het niet meer. Dan gaan er heel veel gedachten door mijn hoofd. Niet al te beste. Vaak slaap ik pas diep in de nacht als de rust in mijn hoofd is teruggekeerd.’
‘Weet zij dit?’, vraag ik hem. ‘Ja, en dat is het idiote, ze laat mij zelfs de berichten lezen. Hierdoor weet ik dat ik me echt nergens zorgen over hoef te maken, maar het gevoel van wantrouwen is zo sterk.’
En dit is hoe het brein werkt. Wanneer zich situaties voordoen, die jij als bedreigend ervaart, worden er details van de gebeurtenis opgeslagen met, helaas voor jou, de gevoelens van het bewuste moment. In latere ogenschijnlijk andere situaties, maar met vergelijkbare details, gaan de alarmbellen af.
Ik leg hem dit uit en vertel dat negeren, drank, praten over of vermijden niet helpt. Er zijn methodieken om de opgeslagen emoties te resetten. Hiermee voorkom je in toekomstige situaties dat fysiologie met negatieve kenmerken door je lichaam raast.
Echt afscheid nemen van je verleden, geeft je een kans.
Een kans om aan een nieuwe toekomst te beginnen.
Opgelucht neemt hij afscheid.
Comments